‘Heb ik dat?!’ Dat waren de gevleugelde woorden van Riet Brouwer.
Vandaag hoorde ik dat Bea Meulman, mijn oud SamSam collega is overleden. Ik kan niet slapen en kijk naar afleveringen van de comedy waarin Bea, Riet Brouwer speelde. Ze was een hele mooie, geduldige, maar vooral ook vakkundige actrice. Ze speelde met evenveel gemak drama als comedy. Ze transformeerde in totaal verschillende personages waarin ze in niks meer leek op wie ze in het echte leven was. En wie was ze dan in het echt? Voor mij was ze de vrouw die het leven al gezien had, en wiens wijze uitspraken ik ter harte nam. Ze zei ooit tegen me, toen ik Victor net kende: ‘hou je van die man, neem dan kinderen. Dat had ik ook moeten doen.’ Ze hield van lekker eten, goede wijn en diepgaande gesprekken. Ik weet nog dat Anne-Mieke en ik onszelf hadden uitgenodigd voor een etentje bij Bea op de Gracht in Amsterdam, waar ze toen nog met haar partner woonde. Ze hadden samen een zevengangen-diner voor ons gemaakt. We moesten bijna naar huis rollen.
Ze was intelligent, belezen, en bovenal geïnteresseerd. Ze noemde zichzelf ironisch. ‘Word nooit cynisch,’ heeft ze me eens bezworen. ‘Cynisme gaat over persoonlijke frustratie, terwijl ironie laat zien hoe ridicuul het leven is.’ Toch werd ze steeds bitterder. Door het werk dat zich minder aandiende, de liefde die haar had verlaten en de eenzaamheid. Geluk leek haar niet gegund. Misschien had ik er weinig aan had kunnen veranderen, maar toch spijt het me. Het spijt me dat deze bijzondere vrouw, deze virtuoze actrice, niet meer loftuigen heeft gekregen, dat ze met niet meer liefde en gelijkgestemdheid werd omringt. Het spijt me lieve, Bea, dat jouw verhaal niet mooi eindigde. Je hebt zoveel mensen laten lachen, en ze geraakt met je innemende spel.
Rust zacht.