And the winner is… kijk zelf maar! Ook om een indruk te krijgen van hoe zo’n feestje met Topvrouwen er nou eigenlijk uitziet.
Vlog Elle - Volg Elle
Slices of life
Month: September 2015
Niks beters dan een dagje naar de spa met je vriendinnen om het leven door te nemen. Susan, Marion en ik realiseerden ons dat we sinds we elkaar kennen, niet meer met dezelfde liefdes zijn. Wat gebeurt er toch veel in ons kleurrijke relationele bestaan. Maar friends stay forever!
Het vest waar ik het over heb komt van DQueens, van Pascalle van Kessel. Het vest het 59,- en de sjaal 19,-. Ik heb ook nog een hele mooie suède tas gekocht en een paar armbandjes. Kijk zelf even op haar site nog meer leuke items http://www.d-queens.com
Kleine meisjes worden groot. Mijn lieve, mooie, knappe en grappige Feline is gisteren zestien jaar geworden. Klein is ze allang niet meer, want ze stijgt een kop boven mij uit, maar ze is nog altijd wel schattig. Hoewel zij mij juist schattig noemt. Ach ja, pubers denken meestal dat ze volwassener zijn dan hun ouders. Over een maand zitten we samen in China, da’s pas cute!
Btw. We zaten in het totaal vernieuwde Fortuyn in Haarlem. Heel leuk en lekker, en personeel is ook nog eens superaardig.
Nee, dan bedoel ik niet in de sportschool op zo’n plastic bankje. Dit is steppen in de natuur met een step gemaakt voor volwassenen. Sabrina Haas schafte tien van die wonderlijke vehikels aan, en richtte fitkick.nl op. Elke week neemt ze ons op een nieuwe route mee over de hei, en omdat ik deze omgeving nog niet zo goed ken is dit de ideale manier om wegwijs te raken. Hoewel ik zou geen enkele tocht in mijn eentje na kunnen steppen.
Ik heb heel veel hardgelopen in mijn leven, maar door mijn meniscus operatie wilde ik mijn knieën niet meer zo zwaar belasten. Het steppen is veel minder belastend voor je gewrichten, en tegelijkertijd is het veel pittiger dan fietsen. Veel mensen vragen dan: ‘maar dan krijg je toch één gespierd been, en één slap been?’ Nee, je wisselt steeds van been. Het enige nadeel is dat we soms worden uitgelachen door wandelaars of joggers. Ach…
Precies tien jaar geleden werd ze geboren in het VU-Ziekenhuis. Toen het water nog door keurig door de leidingen stroomde, haar zusje nog slechts een mooie wens was, ik nog niet gescheiden was van haar vader, en de stad waarin ze zou opgroeien nog Haarlem heette. Het leven laat zich niet voorspellen en dat is goed. Ondertussen draait de aarde nog altijd dezelfde rondjes om zijn as, en om de zon, die wij Helena hebben genoemd. Love you!
And the winner is…. (tromgeroffel) ME! Ja, ik kan het zelf ook maar amper geloven, maar het is echt waar. Op mijn 48ste een schoonheidsprijs winnen is toch hilarisch. Mensen zeggen dat wijsheid met de jaren komt, maar kennelijk schoonheid ook. Plotseling vraagt iedereen: ‘Hoe blijf je zo mooi?’ Alsof ik mezelf zo knap vind. Ahum, ik zal proberen deze vraag serieus te beantwoorden. In de eerste plaats heb ik de genen van mijn moeder. Ze heet niet voor niet Ria Geenen en ze ziet er met haar 69 jaar nog super goed uit. Verder smeer ik elke dag mijn huid in met een goede voedende crème, ik zorg ervoor dat ik genoeg water en groene thee drink, ik eet elke dag fruit en groente, en ik sport gemiddeld twee keer per week.
Hou ouder je wordt, des te belangrijker het is om er goed verzorgd uit te zien. En dat betekent niet een dikke laag make-up opsmeren, of allerlei kunstgrepen laten uitvoeren. Meestal draag ik een soort van naturel make-upje, waarbij het nauwelijks opvalt dat er iets op mijn gezicht zit. Ik heb nog nooit fillers gebruikt, iets gelift of strakgetrokken Ik verf mijn haar gemiddeld een keer per jaar – dan doe ik er wat highlights in. Naar de kapper ga ik ongeveer twee keer per jaar. Ik ga bijna nooit naar een schoonheidsspecialiste, alleen heel af en toe om die kleine witte gerstenkorretjes te laten verwijderen. Ik heb een keer botox in mijn gezicht laten spuiten voor een rol, omdat ik een vrouw moest spelen die heel erg gebotoxt was. Het resultaat vond ik iets te heftig. Het enige wat ik nu eens in het half jaar doe zijn de frons- en verbazingsrimpels, op mijn voorhoofd. Maar aan mijn lachrimpels komen ze niet! 🙂 Het lijkt me leuk om eens wat vaker een beautyvlog te maken, die ik niet versneld afspeel. Dus daar ga ik aan werken.
That’s all for now. Hier is het filmpje van de uitreiking.
Ps. Nu ik heb ontdekt hoe leuk het is om een prijs te winnen, ga ik hierna voor de Libris Literatuurprijs!
Ik vind mezelf redelijk irritant in dit filmpje – veel te blij, alsof ik een echte Acda en de Munnik-fan ben (wat ik ook ben, of eigenlijk: was, want ze bestaan niet meer) – dus ik heb overwogen om de opname te weg te gooien. Maar Thomas en zijn meeslepende debuutroman verdienen deze aandacht, dus daar ga ik…
Als die bult er niet had gezeten was ik er waarschijnlijk niet meer geweest. Deze Amsterdamse chica zette haar blauwe snoepje in de achteruitversnelling en wilde in volle vaart de weg op stuiven waar ik nietsvermoedend fietste. Gelukkig straft God onmiddelijk, want ze kwam vast te zitten. Van alle kanten kwamen mannen aangestormd om haar uit de brand te helpen, maar de berg bleek te hoog. De ANWB moest haar echte redder worden. Dat heb ik niet meer afgewacht, dus misschien staat ze daar nog: Strand IJburg.
© 2023 Vlog Elle – Volg Elle